چه مسخره،به این زودی فراموش کرده ای...

                       که بال پروازم را تو شکسته ای...

                                                     مرا در این قفس تنها، تو رها کرده ای...

                           آسمان ابی را تو ز من ربوده ای..

یادت نمی اید آن همه ستمت را

               حال با هیجان بر دیوار قفسم می کوبی،طلب شادی و سرور داری؟

    این همه نرده انتظار پرواز داری؟

                       در این شب تاریک ظلمانی...

                                         با کدامین شور اواز خوش زندگانی را فریاد زنم..

                           با کدامین....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: